De enige Drechtstadloop-medaille is dit jaar voor Arthur
DORDRECHT – De Drechtstadloop gaat niet door dit jaar. Welgeteld één medaille van de editie 2020, een proefexemplaar, viel er uit te reiken. Peter Slijkoord van de organisatie van het hardloopevenement kwam met het mooie idee om die om te hangen bij Arthur Moen (40). Hij liep in maart van dit jaar zijn eigen Marathon van Dordrecht. Een zeer bijzondere prestatie, gezien de ziekte waar Arthur mee te maken heeft. Voor de vierde keer in ruim twintig jaar. Hoofdfoto:
Arthur Moen met vrouw Monique en dochter Yonna én de enige Drechtstadloop-medaille die dit jaar wordt uitgereikt.(Foto’s: Thymen Stolk)
De kanker werd voor het eerst ontdekt in het lichaam van Arthur toen hij achttien jaar oud was. Hij werd met succes behandeld, de ziekte bleef jaren weg. Een volgende tegenslag diende zich aan. Hij verloor zijn baan en raakte in een burn-out. Dat was het moment waarop hij zich op het hardlopen stortte. Hij ontdekte dat hij zich er een stuk beter door ging voelen. Zowel lichamelijk als geestelijk.
Marathon
En toen kwam de kanker terug. Hij ging opnieuw een zwaar behandeltraject in en werd geopereerd in Duitsland. Het duurde twee jaar voor hij het hardlopen weer een beetje kon oppakken. Na nog een terugval ging het daarna langzaam weer de goede kant op. Totdat Arthur voor de vierde keer met kanker werd geconfronteerd. De prestatie die hij in maart neerzette, is dan ook van uitzonderlijke klasse. Hij wilde eigenlijk de Marathon van Rotterdam gaan lopen, maar door behandelingen zou het onzeker zijn of hij daaraan kon meedoen. Hij besloot zijn eigen Marathon van Dordrecht te lopen. Op 1 maart van dit jaar liep hij een zelf samengestelde route van 42 kilometer en 195 meter over het eiland, langs de kant aangemoedigd door heel veel vrienden en familie. “Hij kijkt erop terug als één van de mooiste dagen van zijn leven”, zegt broer Wilbert Moen (38).
Hart onder de riem
Vier uur en vijftig minuten. Zolang deed Arthur over zijn uitzonderlijke prestatie. “Sindsdien is het helaas weer snel een stuk achteruit gegaan”, zegt Wilbert. “Hij kan op het moment niet meer lopen, laat staan hardlopen. Er zit een gezwel in zijn ruggenwervel en hij heeft veel pijn. De toekomst is erg onzeker.” Dat Peter Slijkoord vrijdag namens de organisatie van de Drechtstadloop onverwacht met een medaille langskwam bij Arthur, zijn vrouw en bijna tweejarige dochtertje voelde dan ook als een welkom hart onder de riem. Wilbert: “Ze waren compleet verrast. Het geeft net weer een beetje extra moed in een heel moeilijke tijd.”
